Bitcoin Heeft Geen Nieuwe Bull Run Nodig. Het Heeft Een Economie Nodig

Bitcoin blijft wereldwijd de aandacht trekken, instellingen blijven het accumuleren, en een marktkapitalisatie boven $1,7 biljoen geeft aan hoe breed Bitcoin is verspreid. Toch komen de signalen niet overeen met de koppen wanneer je kijkt naar hoe het netwerk zich daadwerkelijk gedraagt. Meer dan 60% van alle BTC is al meer dan een jaar niet verplaatst, de on-chain activiteit is afnemend (waarvan een deel van die daling verband houdt met de acceptatie van ETF's), en de inkomsten uit minerskosten blijven schommelen. Voor een systeem dat is ontworpen om waarde te verplaatsen in plaats van deze slechts op te slaan, wordt dit een reëel probleem voor de werking ervan.

Hoe ver kan een netwerk gaan wanneer het grootste deel van het kapitaal nooit circuleert? Beweging is immers wat fees genereert, vraag creëert naar nieuwe tools en apps, en bijdraagt aan de beveiliging van het netwerk. Daarom zal, als het vandaag waargenomen patroon standhoudt, het onderliggende incentive-model tekortschieten ten opzichte van wat de volgende fase van ontwikkeling vereist.

De stimuleringsstructuur van Bitcoin bereikt zijn grenzen

Bitcoin is nooit ontworpen om stil te staan. Dat zit simpelweg niet in zijn aard. De architectuur gaat vanaf het allereerste begin uit van één ding: economische activiteit. Dit betekent dat het netwerk afhankelijk is van transacties om miners te betalen en van constante activiteit om het systeem te laten functioneren. Maar vandaag stuit het systeem op een tegenstelling — een netwerk met hoge waarde en een throughput met lage waarde.

In tegenstelling tot Ethereum of Solana, waar gebruikers interageren met apps, tokens staken of activa minten, neigt het gebruik van Bitcoin nog steeds naar langetermijnopslag, zoals te zien is aan de hoeveelheid BTC die ongemoeid blijft. Ja, dit gedrag behoudt individueel vermogen, maar het berooft het netwerk van vitaliteit. Hoe meer mensen BTC als een onaantastbare heilige graal beschouwen, hoe minder reden er is om transacties uit te voeren, en hoe dunner de fee-basis wordt.

Stel u nu het volgende voor: het jaar is 2140, en de laatste Bitcoin is gemined. Subsidies zijn verdwenen, en het netwerk moet zijn beveiligingskosten uitsluitend betalen via transactiekosten. Maar het gebruik is niet meegegroeid. Er zijn minder dan 250.000 dagelijkse transacties, met gemiddelde kosten onder de $2, terwijl de beloningen per block opdrogen.

Wat gebeurt er dan? Of schakelen miners hun machines uit, waardoor de veiligheid verzwakt, of verhoogt Bitcoin de vergoedingen zo hoog dat gewone gebruikers er helemaal niet meer aan kunnen deelnemen. Dat is een patstelling.

De hardere waarheid is dat, zelfs in 2025, dit scenario al minder hypothetisch begint te klinken. Vergoedingeninkomsten zijn nu goed voor minder dan 1% van beloningen — ver verwijderd van de 10–15% bereik nodig om de afhankelijkheid van uitgifte te gaan verminderen. Daarom is functionele snelheid het ontbrekende onderdeel op dit moment. Schaarste kan de prijs ondersteunen, maar alleen circulatie garandeert de levensvatbaarheid van het netwerk.

Dus als beweging het ontbrekende stukje is, wat is er dan nodig om het kapitaal van Bitcoin weer in beweging te krijgen? Daar komen de nieuwe stimulansmodellen om de hoek kijken.

Kapitaal wordt ofwel productief ofwel een last

Hoewel Bitcoin waarde heeft, is dat alleen niet langer voldoende om het netwerk op de lange termijn in stand te houden. Het kapitaal moet productief worden. . Om het netwerk op de lange termijn te laten voortbestaan, moet het kapitaal productief worden. Hier begint zich een nieuwe klasse van on-chain tools te vormen — tools die BTC zelf activeren.

In het middelpunt van deze verschuiving staat BTCFi — een financiële laag die ontstaat rondom de meest fundamentele input van Bitcoin: hashrate. Deze protocollen stellen houders in staat hun BTC vast te zetten in opbrengstgenererende producten die de netwerkbeveiliging direct ondersteunen.

Natuurlijk resulteert dat in een stimuleringslus, waarbij gebruikers miners helpen, miners het netwerk beveiligen, en het netwerk waarde teruggeeft via duurzame on-chain beloningen. Voor het eerst op grote schaal wordt de ruwe rekenkracht van Bitcoin gekoppeld aan een financieel mechanisme dat het systeem van binnenuit versterkt, in plaats van te vertrouwen op speculatieve hype.

Natuurlijk zijn sommigen sceptisch. Analisten discussiëren dat BTCFi nog moet leveren omdat de adoptie bescheiden is, de liquiditeit beperkt is, en het merendeel van de BTC nog steeds in cold storage wordt bewaard. Dat is een terechte constatering, en tot op zekere hoogte een juiste. Toch doet het niets af aan de richting. Het bevestigt juist de urgentie.

Aangezien Bitcoin nooit bedoeld was om in kluizen te blijven, maar juist bedoeld was om te bewegen, te interageren en te circuleren, is BTCFi de volgende natuurlijke stap om BTC daadwerkelijk bruikbaar te maken.

Een monetaire revolutie heeft deelnemers nodig

Als er één les is uit hoog-activiteit ecosystemen zoals TRON, dan is het dat activiteit niet per toeval plaatsvindt. Netwerken groeien wanneer deelname eenvoudig is, prikkels zichtbaar zijn en waarde door het systeem beweegt in plaats van aan de zijlijn blijft staan.

Hetzelfde geldt voor instellingen. Zij houden Bitcoin niet bewust inactief; zij volgen simpelweg prikkels die zijn gevormd gedurende een decennium waarin BTC werd behandeld als een macro hedge. Daarom zal, zolang vasthouden beter betaalt dan participeren, er triljoenen in cold storage blijven. Zodra de op risico aangepaste on-chain opbrengst onbetwistbaar wordt, zal dat gedrag veranderen.

Dat is hier de bredere waarheid. Bitcoin kan de volgende eeuw niet overleven als een museumstuk. Het moet een economie worden.