Quantumcomputing is 'grootste risico voor Bitcoin,' zegt medeoprichter van Coin Metrics

Nic Carter zegt dat quantum computing het grootste langetermijnrisico vormt voor de kerncryptografie van bitcoin en dringt er bij ontwikkelaars op aan dit met urgentie te behandelen, niet als sciencefiction.

In een essay gepubliceerd op maandag, legt de mede-oprichter van Coin Metrics in eenvoudige taal uit hoe de sleutels van bitcoin werken en waarom quantumbelangrijk is. Carter schrijft dat gebruikers beginnen met een geheime nummer (een private key) en daaruit een publieke sleutel afleiden met elliptische-curve wiskunde op de secp256k1-curve, de basis voor ECDSA- en Schnorr-handtekeningen.

Hij beschrijft die transformatie als opzettelijk in één richting: eenvoudig voorwaarts te berekenen, onhaalbaar om onder klassieke aannames te keren. “De hele cryptografische grondslag van Bitcoin is ‘er bestaat een eenrichtingsfunctie die gemakkelijk in één richting te berekenen is, en onhaalbaar om om te keren,’” schrijft hij.

Om inzicht te krijgen, vergelijkt Carter het systeem met een gigantische cijfermixer. Overgaan van privé naar publiek is efficiënt voor eerlijke gebruikers, zegt hij, omdat zij een snelkoppeling kunnen gebruiken die bekendstaat als “double and add” om snel tot een resultaat te komen. Hij voegt toe dat er geen vergelijkbare snelkoppeling in de tegenovergestelde richting bestaat.

Voor niet-specialisten biedt hij een analogie met het schudden van een kaartspel aan: je kunt dezelfde reeks schudbewegingen herhalen om tot een identieke eindvolgorde te komen, maar een waarnemer kan niet aan het geschudde kaartspel afleiden hoeveel schudbewegingen zijn gebruikt.

Carter betoogt dat de zorg bestaat dat een voldoende krachtige quantumcomputer die asymmetrie kan ondermijnen door vorderingen te boeken op het discrete logaritmeprobleem dat ten grondslag ligt aan de handtekeningen van bitcoin. Volgens hem vergroot ook het routinematige netwerkgedrag de blootstelling: wanneer munten worden uitgegeven, wordt een publieke sleutel on-chain onthuld.

Hij stelt dat dit tegenwoordig veilig is omdat het omzetten van een onthulde publieke sleutel terug naar de private sleutel niet praktisch is, maar kwantumontwikkelingen die berekening kunnen veranderen, vooral als adressen opnieuw worden gebruikt en er langer meer sleutels zichtbaar blijven.

Hij roept niet op tot paniek. Carter zegt dat het punt is om te plannen.

Op korte termijn benadrukt hij basis hygiëne, zoals het vermijden van het hergebruik van adressen zodat openbare sleutels niet langer dan noodzakelijk worden blootgesteld. Op langere termijn dringt hij er bij de gemeenschap op aan om prioriteit te geven aan post-quantum handtekeningenschema’s en realistische migratiepaden, waarbij hij deze presenteert als technisch werk in plaats van een verre gedachte-experiment.

Het essay is het eerste in een korte reeks; Carter zei op X dat delen II en III de komende weken zullen verschijnen en zullen gaan over “post-quantum break scenario’s.”